Ρούλα Αλαβέρα, Διέσχιζες τὴ συννεφιά, τὴν κάπνα τοῦ ὁρίζοντα

Αρχείο 30/12/2011

Διέσχιζες τὴ συννεφιά, τὴν κάπνα τοῦ ὁρίζοντα,
μὲ τὶς μεταλλικὲς χορδὲς νὰ συγκρατεῖς
τὰ ἀπέθαντα ποὺ μὲ σκληραγωγούσανε
καὶ μοῦ ΄κλειναν τὸ στόμα μὲ τσιρῶτο. Τὸ βούλωσα,
μιμήθηκα στὶς μύτες τῶν ποδιῶν νὰ φεύγω
Ἔμαθα-. ἔμαθα,
Μοῦ ΄μαθες, ἀνατροφή μου ἔδωσες, νὰ ντρέπομαι
καὶ νὰ λογοδοτῶ
στ’ ἀγέννητα καὶ στοὺς ἀποθαμένους
ἀγέννητη ἀποθαμένη Ἑκάτη

Νέα Πορεία, Ἰούλιος Σεπτέμβριος 2006, τ.617-619

***

Ὁμοιό-ἄμορφοι, μόνο-γενεῖς μπάσταρδοι
Ὁπλίζονται ἀκαθαρσίες, τί μὲ περιμένει Mecano,
μεῖνε κοντά μου καὶ διάταξε τὰ μηχανικὰ μυρμήγκια νὰ ἀνέβουνε
στὶς πλάτες μου, νὰ συρθοῦν μέσα στὶς τσέπες,
νὰ σιγοακουστεῖ τὸ σούρσιμο τοῦ ὁπλισμοῦ
στὸ ἱερὸ πλακόστρωτό του λαβυρίνθου μου,
νὰ ὁπλιστῶ τὸ χρῶμα τους. Κρυψώνας μου
τὸ σιδηρόφρακτο ράσο τους,
τῆς ἱπποσύνης,
καὶ νὰ γεμίσουν μυρμηγκόσπορη ἐργατιὰ
οἱ τρύπες, τὰ γέλια
νὰ ἀσφυκτιοῦν τὸ κλάμα.
Λευκὴ θεά,
Διεκδίκησε ξανὰ στρατηγικὰ ἀριστοκρατικὴ
τὴ νίκη, κατάσταση ἀπελπισίας γνωρίζω
καλὰ πὼς μὲ βοηθάει.
Μηχανικό μου ἄγαλμα, τί νὰ μοῦ κάνουν πιὰ
οἱ οἰωνοί.
Ἀπὸ μία νεραϊδόμορφη καὶ
λεπτεπίλεπτη ἐνηλικίωση δὲ θὰ ζητοῦσα
ἐπανάσταση, μὰ τὸ ἀκούμπισμα
τῆς κάνης στὰ κρανία τῶν κοπρόλακκων,
ἀχούρι τὸ κεφάλι τους, λιγδιάρικο
καὶ κοριασμένο
καί,
ἃς πλημμυρίσει αἷμα ὁ χθόνιος τόπος μας.
Γεωμετρικὴ σιλουέττα, μὴ μ’ ἀφήνεις,
πίεσε τὴ σκανδάλη, κι
ἃς πλημμυρίσει τὸ τόπος αἷμα τους

Νέα Πορεία, Ἰούλιος Σεπτέμβριος 2007, τ.617-619

***

Νέα Πορεία, Ἰούλιος Σεπτέμβριος 2007, τ.617-619

***
Μecano καὶ ἡ Ἑκάτη
Nous sommes les acteurs–temoin
D’ un nouvel idealisme
Dans le theatre extremiste
Mecano

Κατασκευὲς mecano προσφέρονται στὸ σταυροδρόμι
τῆς Ἑκάτης
Η mecanούπολη χτίζεται, δὲν τελειώνει ποτὲ τὸ χτίσιμο
Ἡ κατασκευὴ εἶναι τὸ θέμα.
Στὸ δεύτερο μέρος μπαίνω στὸ πολύπλοκο τοῦ θέματος.
Στὸ τελευταῖο ἐπανέρχομαι στὴν ἀρχικὴ σύλληψή του
Καὶ τὸ χτίσιμο συνεχίζεται
Ἀσφυξία
Φωτιὰ

Νέα Πορεία, Ἰαν.-Μάρτιος 2006, τ.611-613

***