Σταμάτης Γκαβέτας, Οι κερατάδες [2015]

Αρχείο 24.3.2015

Ανέβαινα με τις κυλιόμενες σκάλες του μετρό στην Ομόνοια, έξοδος Αγίου Κωνσταντίνου, πρωί θα ήταν σίγουρα, μέρα συννεφιασμένη. Βλέπω ένα ρακένδυτο γέρο που φοράει το φθαρμένο σακάκι μιας φιλαρμονικής και κατευθύνεται προς το μέρος μου. Ψηλός, με τεράστια βήματα και γένια που κρύβουνε το πρόσωπο του, με πλησιάζει. Έχεις κανένα ψιλό; Του έδωσα ένα κέρμα και έκανα να φύγω…

Τον βλέπω, το τινάζει στον αέρα, στις όψεις του, αλήθεια και πλάνη ταλαντεύονται και αμέσως απώλεσα κάθε ισορροπία. Γονάτισα στη μέση του δρόμου, η ανάσα μου ήταν βαριά, όλος ο κόσμος γύριζε δε μπορούσα να σταθώ πουθενά. Το κέρμα είχε πέσει στη χούφτα του που έκλεισε με δύναμη.

Τους βλέπεις; Με ρώτησε με θυμό σφίγγοντας τα δόντια του, δε είχα ιδέα γιατί πράγμα μου μιλούσε και μου ήταν αδύνατο να τον παρακολουθήσω λόγω του ιλίγγου και της δύσπνοιας που ένοιωθα να κατακλύζει κάθε μου κύτταρο. Σε ρωτάω τους βλέπεις; Κοίτα Ψηλά! . Με δυσκολία κατάφερα να αρθρώσω μια ερώτηση. Ποιους; – Αυτούς τους κερατάδες που φτιάχνουνε το κάδρο. Τους βλέπεις; – Δε βλέπω κανέναν – Αϊ στα κομμάτια εσύ και τα λεφτά σου σιχτίρισε δυνατά και πέταξε κάτω το κέρμα, ο ήχος του ακόμα ταλανίζει στα αυτιά μου.

Είχα ήδη αρχίσει να ανακτώ σιγά σιγά τις αισθήσεις μου. Ένας περαστικός με βοήθησε να σηκωθώ όρθιος. Κοιτάω τριγύρω μα δεν τον βλέπω πουθενά. Προς τα πού πήγε; – Ποιος καλέ μου; – Αυτός που με έριξε. – Μόνος σου έπεσες. Ταπεινωμένος όσο ποτέ άλλοτε σηκώθηκα, σκούπισα τα χώματα από πάνω μου, ευχαρίστησα τον διαβάτη που είχε την καλοσύνη να με σηκώσει και έφυγα…

O Σταμάτης Γκαβέτας γεννήθηκε στο Χολαργό Αττικής το 1980 και μεγάλωσε στην Χαλκίδα από όπου και κατάγεται. Σπουδάζει Κοινωνικές Επιστήμες με ειδικότητα στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας. Γράφει κυρίως μικρά κείμενα και λίγο ποίηση…Έχει παρακολουθήσει μαθήματα φωτογραφίας, σκηνοθεσίας και χορωδίας.