Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου, Memento Mori

Αρχείο 31/05/2016

Στην πομπή προπορευόταν
το τάγμα κάποιας
μεσσαιωνικής μασκαράτας.
Ακολουθούσε βουβή η ηγεσία,
τα συνδικάτα,
οι ξαφνιασμένοι πρόσκοποι
οι έμποροι των Ιεροσολύμων
και οι αργυραμοιβοί
Ο Χριστός έμπαινε
εκείνη τη νύχτα
στις Βρυξέλλες

Memento Mori είναι το όνομα του καταστήματος επικήδειων τελετών στην πιο αριστοκρατική συνοικία των Βρυξελλών. Εδώ εμπιστεύτηκαν την ταφή τους όλοι οι επιφανείς άνδρες. Λογοτέχνες, στοχαστές, επιχειρηματίες, αριστοκράτες όλων των προελεύσεων και των αμαρτημάτων πλήρωσαν και πληρώνουν αδρά. Μόνο έτσι μπορούν να εξασφαλίσουν τις σπουδαίες υπηρεσίες της φημισμένης επιχείρησης. Όχι μόνο μια επιβλητική πομπή απ΄το ύψος του δημαρχείου και κατά μήκος της οδού του εμπορίου. Μα και προσόψεις διακοσμημένες με μαύρες σημαίες στολισμένες με το οικόσημο του ευγενούς οίκου, ακόμη και από εκείνους που διατηρούσαν μια αντιπάθεια για τον νεκρό και τώρα απολαμβάνουν τη βέβαιη και οριστική του ήττα. Η μπάντα τους ακολουθεί καθ΄όλη τη διάρκεια της πομπής, εκτελώντας με ακρίβεια πένθιμα εμβατήρια. Ορισμένοι μάλιστα ζητούν να ταφούν σε όρθια θέση, με μια ιδέα ετοιμότητας για τη δευτέρα παρουσία και τη μετά θάνατο ζωή, προκαλώντας το σεβάσμιο ιερατείο, ταράζοντας τη σοφή του ησυχία. Στοιχεία προαπαιτούμενα για να κρίνουν οι ιερείς κατά που τραβάει ο καιρός, για να λάβουν τις ανάλογες αποφάσεις και να φτιάξουν τις πιο ωφέλιμες συμμαχίες. Πόση πνευματικότητα απαιτεί αυτό το έργο, πόσο μερίδιο του εαυτού τους πρέπει να στερήσουν απ΄τον θεό για να ξεδιαλύνεις τ΄ανθρώπινα. Τι δύσκολο άθλημα η αγιοσύνη.

Ένας ολόκληρος θίασος ανθρώπων περνούν απ΄το κατάστημα. Συνήθως άρρωστοι ή θλιμμένοι για μια άγνωστη αιτία. Ευέξαπτοι κύριοι, υπέργηροι ευγενείς που όλο γυρεύουν ένα παλιό όνομα, κυρίες επί των τιμών που κάποτε σάστισαν την πόλη χορεύοντας στις αγκαλιές σημαιοφόρων, πόρνες που απέκτησαν περιουσίες ρίχνοντας την κατάλληλη στιγμή όλα τους τα πέπλα, νεαροί που ειρωνεύονται δίχως περίσκεψη το ύστατο, ανθρώπινο μυστήριο. Αυτή η κουστωδία των πλουσίων με τα χρώματά της, τις εκφράσεις, τις σκέψεις, τα επαγγέλματά της υποβάλλει τα σέβη της στους ιδιοκτήτες του καταστήματος, αφήνεται στη θέλησή τους για μια τελευταία, ηρωική έξοδο. Καθένας τους συμμετέχει σ΄ένα ιδιότυπο θέατρο του δρόμου, σε μια ανεπανάληπτη παράσταση και ένα μεγάλο, ένα οριστικό φινάλε.

Ο κύριος που έφθασε σήμερα κρατά μυστική την ταυτότητά του. Φημολογείται πως ανήκει στον κόμη του Λίντο που λιώνει μες στην τρομερή του αρρώστια δίχως ανάπαυση. Οι καλύτεροι ιατροί, οι πιο πρωτοποριακές μέθοδοι, τα παράξενα σκευάσματα απ΄την Αφρική ή τα οριακά νησιά του κόσμου, κάθε μέσο και κάθε ειδικότητα έχουν τεθεί στην υπηρεσία του. Χρώματα παράξενα και γεύσεις από χώρες που κανένας ζωγράφος δεν φαντάστηκε ποτέ φθάνουν στη βίλα. Μια σταγόνα απ΄αυτό ή απ΄εκείνο θα μπορούσε να είναι λυτρωτική.

Και όμως, ο κόμης που εισέρχεται τώρα μες στις στοές σκυφτός, βαδίζοντας με δυσκολία γνωρίζει πως όλοι του οι κόποι δεν αρκούν. Η αρρώστια του κατατρώει το δέρμα και έπειτα θα περάσει στα κατώτερα στρώματα, στερώντας του το φως της ζωής. Όπως συμβαίνει σε όλες τις πόλεις έτσι και αυτός θα θαφτεί κάτω από τα χρόνια.

Η συγκυρία δε είναι η χειρότερη. Δεν πέρασε λίγος καιρός που δώδεκα καινούρια πλοία προστέθηκαν στο στόλο του κόμη. Δώδεκα ολοκαίνουρια ποντοπόρα πλοία φτιαγμένα για ένα εγχείρημα εξαιρετικά δύσκολο. Ο κόμης γυρεύει δρόμους του χρυσαφιού και λέγεται πως μια τρομερή αποκάλυψη που θ΄αλλάξει τον κόσμο γεννήθηκε μες στο γέρικο σώμα του. Όμως ο θάνατος, η όψη του που ξεχωρίζει απ΄το βάθος του ορίζοντα, αυτός ο θάνατος του προξενεί ένα παράφορο αίσθημα. Ξέρει πως αυτός θα φταίξει για τις ιδέες του που θα παραμείνουν μυστικές, για τ΄όνειρο που θα σβήσει. Οι νύχτες του όλες, η αγρύπνια, η έξαψη, το χρυσάφι του, όλα θα πάνε στράφι. Δεν μπορεί, συλλογιέται, θα υπάρχει ένα τρόπος να μάθουν όλοι το βάθος της ψυχής του.

Τέτοιες παρέξενες υπηρεσίες είναι αναμφίβολα υπόθεση του καταστήματος Memento Mori.Αντί για την αναγγελία του θανάτου του ο κόμης σκοπεύει να ζητήσει μια αποκάλυψη των τολμηρών του συλλογισμών. Γι΄αυτό και δαπανά τις δυνάμεις του και εξαντλείται έτσι αλόγιστα βαδίζοντας μες στην απελπισία, χτυπημένος θανάσιμα. Πρέπει να μάθουν, σκέφτεται καθώς βαθαίνει μέσα του η στοά.και ακυρώνονται όλα τα θεωρήματα. Οι θρόνοι του που σπάνε, τα κομμάτια από μάρμαρο, οι πληγές και τα κουρέλια του εαυτού του. Τίποτε δεν θα τον εμποδίσει. Πρέπει να μάθουν.

Ένα κηδειόχαρτο συνιστά βάρβαρη συνήθεια. Εκτός και αν όλοι αυτοί οι νεκροί δεν έχουν τίποτε να πουν, καμιά ιστορία να αφηγηθούν. Δεν υπάρχει ζήτημα κόστους. Ο κόμης είναι ξεκάθαρος, όλες οι δυνατότητες είναι ανοιχτές.

Μετά από μια σύντομη, πένθιμη και ηρωική εισαγωγή οι άνθρωποι του καταστήματος είναι αποφασισμένοι να ικανοποιήσουν και αυτήν την έξαλλη απαίτηση. Θα χρειαστεί βέβαια περισσότερο χαρτί και οι πιο επιδέξιοι καλλιγράφοι για να διατυπωθεί καθώς αρμόζει ένα τέτοιο μυστικό.

Είναι καθήκον επαγγελματικό, η πλήρης ικανοποίηση του πελάτη. Αν και βαθιά μέσα τους γνωρίζουν πως απόψε τη νύχτα ο κόμης θα περάσει στην ιστορία, κρατώντας μυστική για πάντα την ιδέα του. Δίχως να πάρει κανείς είδηση, μες στον ύπνο του, θα στραφεί εντός του και θα χαθεί.

Στο βάθος του μαγαζιού τ΄άλλο πρωί κάποιοι μετρούν την αμοιβή τους καθώς η ζωή του κόμη του Λϊντο αγγίζει πια την κλίμακα του θρύλου.