Μαριάννα Μποζίκη, Κάτοπτρα

Αρχείο 07/01/2016

Κάτοπτρα
λίμνες γαλήνιες
διάφανες, θανατερές.
Σμιλεμένα
με την ερμητική τέχνη των ψευδαισθήσεων.
Βλέπουμε
ό,τι τα μάτια του καλλιτέχνη επιθυμούν.
Άβουλες μαριονέτες
παρά την θέλησή μας
μπροστά στα κάτοπτρα
τα χέρια μας κινούμε.
Χωρίς να τα ορίζουμε
μαγεμένοι λες
απο την ίδια μας την εικόνα.
Το βλέμμα δεν αποτραβιέται
έχει δική του ζωή.
Με θαυμασμό
τα άκρα μας παρακολουθούμε,
τον αιθέρα σχίζουν
εκστατικά κύκλους διαγράφουν
σε μια χορογραφία άλλου καιρού
ψάχνοντας εναγωνίως
τα αόρατα νήματα που μας κινούν.
Ψαχουλεύουμε
με το βλέμμα κενό
σαν υπνωτισμένου φιδιού
που ξεγελάστηκε εμπρός στα κάτοπτρα
και γήτεψε το μυαλό του το ίδιο.
Και το βλέμμα
μια γυρνάει απο ‘δώ
κι ύστερα απο ‘κεί
και τα μάτια αποφεύγει
την αλήθεια να μην δει.
Να μην θυμηθεί.
Όποιος γλίστρησε
στο απύθμενο πηγάδι
στην παγίδα τον κατόπτρων
από τον κόσμο των ειδώλων
δεν γύρισε ποτέ.