Το καλοκαίρι, το πρωί στην πλατεία Καζούλη, στο κέντρο της πόλης της Κω, ο αέρας είναι φορτωμένος με άρωμα τυρόπιτας και μπουγάτσας από το ζαχαροπλαστείο Άριστον του Τσιβρινή – λειτουργεί απ’ το 1952- και το απόγευμα στην ατμόσφαιρα, ανεβαίνουν μυρωδιές ψημένου κρέατος από τα διάσπαρτα σουβλατζίδικα. Ο ήλιος ψήνει από το πρωί ψωμί. Το καλοκαίρι μοιάζει με κυριακάτικο απόγευμα, όταν ο ήλιος δύει, δυτικά και βάφει τη Λεωφόρο των Φοινίκων με το Μεσαιωνικό Κάστρο, και γίνεται κατακόκκινο απ’ τα πολλά παρατεταμένα βασιλέματα με τις μακριές γραμμές φωτός, όταν γρατσουνίζουν τη σιωπή και με τη θολή ζέστη των αναμνήσεων, σπρώχνουν το χρόνο, αργοπορημένα να τον πάρουν μαζί τους, ζαλισμένος όπως είναι από το ούζο και το φως. Απογεύματα του Θεόκριτου, χωρίς χρόνο, αλλά με φως χυμένο όπως το γάλα, ή την ξανθιά μπίρα πάνω απ’ τα νησιά.
στάχτες 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.