Βασίλης Ν. Πης, Ημέρες Ποίησης

Αρχείο 21/03/2017

✤

Λιώσανε τα ποιήματα ανάμεσα στα χείλη μας
Όταν φιληθήκαμε
Όπως το γλυκό σταφύλι

Από τότε, πέρασαν τα χρόνια
Ήρθαν ανάποδα τα πράγματα, χωρίσαμε
Και μείνανε όπως τ’ αφήσαμε
Σαν την σκόνη στον μπουφέ
Και τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες

Αν μια φορά ζητούσες
Και ρωτούσες, να ξέρεις
Για πόσα πράγματα θα σου μιλούσα
Μόνο για μια φορά, αν ρωτούσες.

ΣΥΛΛΗΨΗ

Εν ονόματι του νόμου σε συλλαμβάνω Ποίηση
Ό,τι πεις θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου
Συ, τόσα χρόνια μου ’τρωγες τ΄ αυτιά
Τώρα θα πληρώσεις για όλα αυτά
Τα χρόνια που σου αφιέρωσα
Τόσοι κόποι, τόσες μοναξιές
Τι μου ’δωσες εσύ που δεν κατάλαβα;

Έχεις δικαίωμα ν’ ασκήσεις
Στο μουσείο της τέχνης
Τα συνταγματικά σου δικαιώματα
Αλλά τι θα κερδίσεις;

Μια ώρα κάθε νύχτα κοιμάσαι
Όταν μισοκοιμούνται τ’ άστρα
Σ’ εκείνη την νυχτερινή μονοτονία
Όταν οι ώρες σαν κουκουβάγιες ησυχάζουνε
Μέσα στα γυάλινα ρολόγια τους

Όποτε θέλεις να ονειρευτείς μαζί της
Να την σκουντήξεις πρέπει με το χέρι
Απαλά να την ξυπνήσεις
Φιλώντας την φαντασία της
Χωρίς να φιλήσεις το χέρι της
Γιατί αλλιώς δεν ξεμπερδεύεις εύκολα μαζί της
Θα σου πάρει τον νου

Μ’ εκείνη την έκφραση την κάπως
Έτσι να την αισθανθείς, σαν να ’ναι
Κρυμμένη στη σιωπή, δεν φαίνεται
Αλλά γνωρίζεις ότι είναι εκεί

Ποίηση, Ποίηση, μην με εγκαταλείπεις!