στάχτες

✤

Θα μπεις ― και στη γωνία θα σταθείς
ενός τριγώνου που δεν είχε λύση.
Θα μπεις ― κι έξω θα έχει πια φωτίσει.
Πλάι μου στο παράθυρο θά ‘ρθεις

σαν νά ‘συραν μια κάθετο ― και να!
Μαζί σου ξαφνικά θα δω τον κόσμο
όπως όσοι αγάπησαν ξανά:
όχι την όψη ― τον κρυφό του νόμο.

Ψηλά, τρίγωνα φτιάχνουν τα πουλιά ―
και της βροχής η συνεφαπτόμενη
(όπως σε κάτι ποιήματα παλιά)
δές! στου κενού τον κύκλο κατεβαίνει.

Κι ή έλλειψη ένα σχήμα είναι κι αυτή
λόγου ― κανένας δεν μας περιμένει.
Σε μια γεωμετρία μυστική
ο χρόνος είναι η διακεκομμένη.

*

©Γιώργος Κοροπούλης, από τη συλλογή «Ποιήματα χωρίς ιδιότητες», εκδόσεις Άγρα ― Ύψιλον/Βιβλία, 2009

φωτο: Στράτος Φουντούλης

✤