Αθανασία Κρατημένου, Δίπυλος Τόπος ―προδημοσίευση

Κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις Εκδόσεις Ενδυμίων

Αυτοβιογραφία
Εκείνου και Εμού της ιδίας

Δεν έχω πιο απλά λόγια να μιλήσω
Είμαστε
αυτή η μικροσκοπική λαχτάρα για ζωή ένας κόκκος από όνειρα
στάχτη
και ομορφιά
που ταξιδεύει μέσα στους αιώνες
σε σώματα
ιδέες
πράγματα
αλυχτίσματα
και μια χούφτα χώμα
που αποκοιμίζει τον ύπνο μας

[…]

Είμαστε εκείνη η αράχνη
που στήνει τον ιστό της
και μέσα του παγιδεύεται ο χρόνος
η στιγμή
το άπειρο
και παλεύει να σωθεί
από το τεράστιο στόμα
που καταβροχθίζει όλα εκείνα τα σχέδια για ζωή
που ξενιτεύτηκαν
σε ένα απροσδιόριστο
μελλοντικό χρόνο εκπλήρωσης
σε έναν μακρινό
άμορφο
παράδεισο
που έφτιαξε η επιθυμία
για ένα αλλού
πέρα από την θλιμμένη
και στέρφα
ετούτη
ήπειρο

[…]

Και εκείνα τα χέρια
που έφτιαξαν τον ιστό
με την ίδια ακριβώς χειρονομία
έπλεξαν βελονάκι μια κουβέρτα
για να ζεσταθούμε
οι δύο μας
ακόμα κι αν εσύ
πάντα λείπεις
μια απουσία μέσα μου
που σου δίνει σώμα
και πρόσωπο
και φωνή ίσως
μέσα από μια βυζαντινή εικαστική γλώσσα να μου μιλάς για αγάπη

*

©Αθανασία Κρατημένου