Ασημίνα Λαμπράκου, στο κάδρο

✤

μεταμόρφωση

αντιστάθηκα αντιστάθηκα για μακρύ χρονικό διάστημα
έπειτα άρχισα να υποκύπτω
να υποκύπτω στον θάνατο που μου επιβαλλόταν εξ αρχής
μικρές αργές κινήσεις ενός που πιεσμένος με το δάχτυλο στο λαιμό, εξορίζει την ανάσα του
μικρές αργές κινήσεις κάποιου που σπαρταρά εξαντλημένος από απόντα αέρα
έτσι άρχισα να υποκύπτω
ή ήή ήήήή ήσ ήσυ ήσυυυυ ήσυσυ υ υ υ ήσυχ ήσυχχ ήσυχχ ήσυχΑ. ήσυχα.
άρχισα να υποκύπτω παραχωρώντας το δικαίωμα να ισχυριστείς κάποτε:
κύριοι ήταν ψάρι! ναι, ψάρι! καμιά σχέση -σας διαβεβαιώ- με αηδόνι! ναι! καμιά!,
στρώνοντας με το χέρι τον καυλό σου που σπαρταρώντας γινόταν ένα
ΤΕτεΤετΕραΡΑρΑΡάστιΟοοο ψάρι
υποκύπτοντας στην ηδονή της δικής σου μεταμόρφωσης σε αηδόνι ._

το όνομα στο ποίημα

Σε ‘κείνη την ημέρα
θα έχω δώσει το πρόσωπο της Όλγας Τουρνάκη
«Όχι ονόματα», θα πεις
«Βάλε λέξεις… πες με λέξεις αυτό που θέλεις να εννοείς…»
Κι εγώ, καθώς πολλοί είναι εκείνοι,
και μια τους η ίδια εγώ,
που θέλουν να ξέρουν τι ακριβώς ζητάει το όνομα στο ποίημα,
θα συμφωνήσω και θα σου δώσω τις λέξεις:
κατάπληξη, θυμός, ερημία
μένοντας στο ερημία τόσες φορές που να χωνευτεί κανείς μέσα στο νόημα
Εσύ, τότε, θ’ αγκαλιάσεις τις λέξεις
σαν ο πεινασμένος τον σπόρο από σιτάρι
και, κάποτε, μ’ αφορμή τους,
θα γράψεις το δικό σου ποίημα
σπουδαίο όσο το φως
ή ένα φτεράκι νυχτοπεταλούδας
κι όμορφο έτσι που το δικό μου να σβήνεται στη σύνοψή του
δίνοντάς μου την ευκαιρία,
για να στείλω μήνυμα πώς το είδα και θαυμάζω,
να δώσω, κάποτε, το πρόσωπο της Όλγας Τουρνάκη
σε ‘κείνη την ημέρα