στάχτες

✼

Deux poèmes de Constance Dima en grec et en français

Μαριάννα μου- Ηλιαχτίδα μου

μικρή απροετοίμαστη
για την ακρίβεια φοιτήτρια ακόμη
σε έφερα στον κόσμο
με μοναδική προίκα την άπειρη αγάπη
για τη μάνα μου που δεν είχα την τύχη να γνωρίσω

όταν ρωτήθηκα στην κλινική της χώρας
που έμελε να γίνει γενέτειρά σου
αν αποφάσισα επιτέλους
σφαδάζοντας στους πόνους μα κουβαλώντας
βαθιά μέσα μου τη Γαλλία και τα σύμβολά της
–αλληγορία της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας-
δεν αμφέβαλλα πλέον τι επιθυμούσα να εκπροσωπείς
εσύ και το όνομά σου

πολλές φορές Μαριάννα μου
αναρωτήθηκα και αναρωτιέμαι ακόμα
αν στάθηκα μητέρα αντάξια των προσδοκιών σου

ξέρω όμως ότι γεννήθηκες
για να φτάσεις αγωνιζόμενη στα αστέρια
για να δίνεις ελπίδα στους ανθρώπους
για να τους εμπνέεις να ψάχνουν
την ομορφιά και το καλό
που υπάρχει μέσα τους

μεγάλη ευλογία το φωτεινό σου πνεύμα
σημαντική βοήθεια να ξεπερνάς τις προκλήσεις της ζωής
με το βλέμμα
του υπέροχου κι απέραντου γαλάζιου και
το διακριτικό χαμόγελό σου

γεννήθηκες στην ξενιτιά
μα η μοίρα σφράγισε στα μάτια και τον χαρακτήρα σου
τα σύμβολα και τους αγώνες σου για την παιδεία
για να τα σκορπίζεις -όπως και οι πρόγονοί σου:
γυναίκες και άντρες φιλόσοφοι και δάσκαλοι-
στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα

Μαριάννα μου- Ηλιαχτίδα μου
αδυνατώ να σου εξηγήσω
με πόση ευτυχία γεμίζεις τη ζωή μου

*

Ma chère Marianne Mon rayon de soleil

petite encore non préparée
pour être exacte j’étais encore étudiante
quand je t’ai mis au monde
avec une dot unique l’amour infini
pour ma mère que je n’ai pas eu la chance de connaître

quand on m’a demandé à la clinique du pays
qui allait devenir ton lieu de naissance
si j’ai finalement décidé
criant de douleur mais portant
au plus profond de moi la France et ses symboles
-allégorie de la liberté et de la démocratie-
je ne doutais plus ce que je voulais que tu représentes
toi et ton nom

je me suis demandée maintes fois
et me demande encore
si je suis devenue une mère digne de tes attentes

mais je sais que tu es née
pour atteindre -dans la lutte- les étoiles
pour donner de l’espoir aux gens
pour les inciter à chercher la beauté et la bonté
qu’ils portent en eux

grande bénédiction ton esprit lumineux
aide importante pour surmonter les défis de la vie
avec le regard
de ton bleu miraculeux et infini
avec ton sourire discret

tu es née à l’étranger
mais le destin a scellé dans tes yeux et ton caractère
les symboles et les luttes pour l’éducation
afin que tu les disperses –tout comme tes ancêtres :
femmes et hommes philosophes et maîtres-
aux quatre coins du monde

ma chère Marianne mon rayon de soleil
il m’est difficile de trouver les mots pour te décrire
les dimensions que prend le bonheur dont tu remplis ma vie

*

τελευταίο αντίο

σα μαγνήτης με τράβηξε
ο φιλοσοφημένος λόγου σου
ωθώντας το άστρο μου
να περιστρέφεται
γύρω από το γαλαξία σου

γοητευμένη
από τη συλλογή σου Τροχιές
περίμενα
και το άφησα να συμβεί

περίμενα
ασυνήθιστα υπομονετικά

περίμενα
χωρίς να πιέζω
χωρίς να εξαντλούμαι
να πολεμάω στις επάλξεις
να τρέχω στις πλαγιές

περίμενα
σκάβοντας
εδώ που βρισκόμουν
το πηγάδι μου

περίμενα
να ‘ρθεις
από μακριά
ν’ ακούσεις
να νιώσεις
το κελάρυσμα του νερού

κορμί περιπλανώμενο
οι αναχωρήσεις και οι επιστροφές μου

μάταιη εξαντλητική
η προσμονή για επικοινωνία
κρυστάλλινη διαυγή

η ιδιοτελής επιστροφή σου
κομμάτια έκανε τις ελπίδες μου

οδυνηρή
η χειραγώγηση της ψυχής μου

φεύγω

γιατί καμιά γυναίκα
δεν σπάει το δεσμό
αν ο άντρας
δεν της δείξει το δρόμο

φεύγω

κρατώντας στη μνήμη μου
τις πολύτιμες στιγμές των ημερών
που μοιραστήκαμε
συνωμοτικά και με κατανόηση
ό, τι καλύτερο κι ευχάριστο
μου άφησε η μακροχρόνια σχέση μας

για το τελευταίο μας αντίο
σου προσφέρω
ένα ποτήρι κρασί
να πιούμε στην υγειά μας

*
dernier adieu

attirée
comme un aimant
par la philosophie de ta parole
mon astre s’est mis à graviter
autour de ta galaxie

séduite
par tes Orbes

j’attendais
laissais venir

j’attendais
avec une patience peu commune

j’attendais
sans rien brusquer
sans m’épuiser
à batailler aux créneaux
à avancer sur les pistes

j’attendais
en creusant
là où j’étais
mon puits

j’attendais
que tu viennes
de loin
écouter
sentir
le chuintement de son eau

corps errant
mes départs mes retours

inutile épuisante

l’attente de communication
limpide transparente

espérances brisées
ton retour calculé

maux de l’âme
ta manipulation avec mes sentiments

je m’en vais

car nulle femme
ne rompt la liaison
si l’homme ne lui montre pas
le chemin de départ

je m’en vais

en gardant en souvenir
les précieux instants des jours
pendant lesquels nous avons partagé
en toute complicité et bonne entente
le meilleur et le plus agréable
de notre longue connaissance

pour notre dernier adieu
je t’offre
un verre de vin
pour boire à la santé

*

©Κωνστάνς Δημά

φωτο: Στράτος Φουντούλης

✼