Ελένη Νανοπούλου, Άφιλτρα ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]

Από τις εκδόσεις Bibliothèque

ΩΣΤΕ ΜΟΙΡΑΖΕΙΣ ΠΡΟΚΥΡΗΞΕΙΣ

Όταν ήμουν μικρή
δεν είχα ποτέ μια συγκεκριμένη θέση
όλο έτρεχα
και ανέβαινα σε δέντρα και κατάρτια.
με φώναζαν τφρρρρρρρ
κάπως παιχνιδιάρικα και ενοχικά.
θύμωνα πολύ.
Θα σας σφάξω
φώναζα
Θα σας σφάξω.
Είχα δει την γιαγιά μου να σφάζει τα κοτόπουλα τόσο
εύκολα
δίχως ενοχή
έτσι κι εγώ νόμιζα
όταν ο άνθρωπος τυραννιέται από πανικούς
δεν μπορείς να τον αφήσεις να τον κάνουν αλλόφρονα
Αφήσαμε τα παιδιά
τους ηλικιωμένους
στο δρόμο
το ίδιο συνεχίζουμε να κάνουμε
αλλόφρονες
στην καλύτερη
τους τσακίζουμε στα βράχια
γιατί ενώ είναι νεκροί
αναρωτιόμαστε
Πώς κι έγινε τέτοιο φονικό;
Σι παράξενα που φαντάζουμε
αν είχα όντως το κουράγιο
θα μας σκότωνα.
Σατάραμ -τατάραμ -τατάραμ
όλες οι μέρες της νεότητας μου
μικρό μου τραγουδάκι
το μοιράζω σε προκηρύξεις.
Νομίζω ότι πάψαμε να υπάρχουμε σαν ζωντανοί
Θεέ μου τι μαρτύριο αυτές οι συμπόνιες
Ώστε μοιράζεις προκηρύξεις
…είπε