Νιόβη Ιωάννου, Στην πυρά ― από τον Δημήτρη Βαρβαρήγο

Νιόβη Ιωάννου, Στην πυρά, από τις εκδόσεις Μανδραγόρας

Στην Πυρά η 5^η συλλογή της Νιόβης Ιωάννου, αποτελείται από 58 ποιήματα και μικρά κείμενα μπονζάι. Λόγος μεστός δημιουργημένος με ψυχική ορμή που επιζητά να σπάσει τα όρια μέσα από ένα σιγαλό πάθος που ενσαρκώνεται στον απέραντα αέναο ποιητικό κύκλο. Παθιασμένη με την τέχνη του ποιητικού λόγου, λες και υπάρχει μια ιδιότυπη πνευματική αφοσίωση που της δίνει την δυνατότητα-ικανότητα να εμφυσά ψυχή στα άψυχα. Να σκιαγραφεί το συναίσθημα με εικόνες μέσα από λέξεις που κραυγάζουν θρυμματίζοντας σιωπές και όρια λεκτικά.

Στην σιωπηρή δημιουργική ένταση της ποιήτριας διαμορφώνεται το προσωπικό της ύφος να ηχεί ενταγμένο στον πλουραλισμό του χρόνου πατώντας σε βήματα π’ ανοίγουν νέους δρόμους σε ακραία καιρικά φαινόμενα.

Ακραία καιρικά φαινόμενα

Μέσα απ’ το μεγάλο παράθυρο / γινόταν η θάλασσα / γλώσσα πλεούμενη / επί του / τραύματος / η γειτονιά / κακοφόρμιζε / δεν υπήρχαν πια νέα / ασπρόρουχα μόνο / στα πόμολα / χρεώσεις αδύναμες / για τους ναυαγούς / και τους αγνοούμενους / κανείς δεν προλάβαινε να μιλήσει για θάνατο / γρήγορα άλλαζαν θέσεις / τα μυστικά των πραγμάτων / ίσως και να έπειθαν τελικά / τα αποκόμματα των εντόμων / στον γκρίζο τοίχο της αυλής / δεν υπήρχαν πια νέα / μονάχα ακραία καιρικά φαινόμενα / που έρχονταν απ’ το βάθος του μεγάλου δωματίου / ξεφλουδίζοντας βίαια / του διαδρόμου τη μαύρη γραμμή

Μέσα από το διαμορφωμένο πλέον προσωπικό της ύφος -πάνω ή πέρα από την πραγματικότητα- σε όλες τις συλλογές της, ο υπέρ ρεαλισμός φαίνεται να είναι ενταγμένος στον κοινωνικό χαρακτήρα παίζοντας καθοριστικό ρόλο στο να καυτηριάζει ή να επαινεί: Αξίες, ανησυχίες, πόθους, ελπίδες, οράματα, και συναισθήματα γι’ ανθρώπους που έχει καλά φυλαγμένους στην ψυχή της.

Στον Αλέξανδρο
όταν βρεθούμε μια μέρα
θα έχουμε την ίδια ηλικία
έτσι θα καταλάβεις το κλάμα μου
μέσα στα άσπρα σου μαλλιά
τότε θα ξαναζήσουμε τις ώρες που χάσαμε
διαβάζοντας τους «τριάντα απ’ το Παρίσι»
μέχρι να πέσει ο πυρετός
μικρό κορίτσι εγώ να σε νοιάζομαι
μικρό αγόρι εσύ να πιστεύεις τα ψέματα

Με ρεαλισμό όπως διαβαίνει η ζωή, η ποίηση της ολοκληρώνεται στην αντανάκλαση της πραγματικότητας με την ξεχωριστή πνοή μιας σπουδαίας ποιητικής προσέγγισης.

Μεστή και δυνατή η πνευματική επίνοια της Νιόβης, επεξεργάζεται με επιμέλεια και ευαισθησία ικανή να κατευθύνει την αίσθηση του αναγνώστη με μια δυνατή πνευματική ένταση, τέτοια που να καταφέρνει να επιδεικνύει με αριστουργηματική έκφραση το κάλλος του ποιητικού λόγου της.

Μια ποίηση που φωτίζει νεκρά σημεία της ζωής, των σχέσεων, της μοναξιάς με μια παραστατική αποδοχή σαν να αισθάνεται την απώλεια, την ψυχική οδύνη του άλλου κι επιζητά να του χαρίσει οξυγόνο και ανάσες ζωής, μέσα από τον εικονποπλαστικό λόγο της.

Ευαίσθητη γραφή, διακρίνεται με την πρώτη ματιά κατά την ανάγνωση των ποιημάτων που καταφέρνουν να δονούν από τα έγκατα τους το συναίσθημα μεταδίδοντας τα μηνύματα που περνάει η δημιουργός με τη δική της ένταση, τη δική της αντίληψη και κρίση, την δική της έμπνευση, τη δική της παθιασμένη ομολογία.

Ομολογία φθινοπώρου

ήταν ένα χαρτί χαμηλού φωτισμού κατεπείγον ή εκτός σχεδίου / ίσως μια ομολογία φθινοπώρου / ο αποστολέας κρατούσε μαύρη ομπρέλα / ναι, τον θυμήθηκα / για λίγο υπήρξαμε συνομήλικοι / ζήσαμε σ’ ένα υπόγειο ρήγμα τρώγοντας σοκολάτες αμυγδάλου / το είπαμε σπίτι μας και του δώσαμε / το χρώμα των παπουτσιών μου / πάνω μας περνούσαν οι πόλεις τα φεγγάρια τα τρένα / μια μέρα που έβρεχε μας ανέσυραν τα σωστικά συνεργεία / παραμονή του θαύματος / μες στη βραχνάδα των λευκών μαντιλιών / κανείς μας δεν σκέφτηκε να κρατήσει σημειώσεις / εκείνος είπε πως θέλει ν’ αγοράσει καινούριο υπολογιστή /εγώ μια κόκκινη εσάρπα /απέναντι χωρίσαν οι πληγές μας / χαθήκαμε / ένα χαρτί χαμηλού φωτισμού κατεπείγον ή εκτός σχεδίου / δυο κούπες τσάι / μια φέτα λεμόνι / καθόλου ζάχαρη

Ο σχετικά μελαγχολικός τόνος στο εν λόγο έργο εντείνει την πλαστική δύναμη της δημιουργίας και με την παράλληλη ψυχική λειτουργία ως μέρος της εμπνευσμένης φαντασίας, η δημιουργός, αναπαριστά τα άψυχα αντικείμενα σε μια λειτουργία ζωντανεμένων απεικονίσεων, παραστάσεων, όπου με τον προσωπικό της στοχασμό ζωντανεύουν νοσταλγικές αναμνήσεις από το παρελθόν. Αναμνήσεις πηγαίες στην πικρή πραγματικότητα της σιωπηρής ισημερίας.

Ισημερία

κάποτε θα κλείσει / ο κύκλος του ποτηριού / θα μείνει το κραγιόν / από δυο χείλη / περαστικά / κατακόκκινα / από γουλιά σε γουλιά / κάποιος / θα φτάσει ραγισμένος / συχνά προδίδουν οι ισημερίες / φτάνει να κλέψεις μια στιγμή / απ’ τη δύση

Πλούσια από ποιητικές ιδιότητες, έμφυτες τάσεις παρατηρητικότητας, φιλεργίας, ύφους, μυαλού, πνεύματος, επιδεικνύουν το δημιουργικό ταλέντο της Ιωάννου σε βαθμό όπου με όποια θεματική καταπιαστεί το μεταπλάθει, σε αληθινό έργο τέχνης.

*
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Νιόβη Ιωάννου πέρασε τα παιδικά κι εφηβικά χρόνια της στο Ναύπλιο. Ασχολήθηκε με το παιδικό θέατρο και τη διδασκαλία γαλλικών.
Έχουν εκδοθεί τέσσερις ποιητικές συλλογές της. «Φως -2», εκδόσεις Γαβριηλίδης 2013, «Σε στΗχο πλάγιο και μόνο», εκδόσεις Οσελότος 2014, «Εις άτοπον», εκδόσεις Μανδραγόρας 2017, «Πορτατίφ», εκδόσεις Μανδραγόρας 2019.
Ποιήματά της και πεζά κείμενα έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά κι εφημερίδες. Στα ιταλικά έχουν μεταφραστεί ποιήματά της από τον Crescenzo Sangiglio.
Στο θέατρο έχει ανέβει ο θεατρικός της μονόλογος «Μην έρθεις απόψε».
Είναι ραδιοφωνική παραγωγός στο Symban World Radio –εκπομπή για την Τέχνη και τον Πολιτισμό-που εκπέμπει στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας στα FM και μέσω Web σε όλο τον κόσμο.