Γεωργία Πολυκανδριώτη, Το μανταρίνι ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]

από τις ΑΩ εκδόσεις

ΧΕΙΜΩΝΑΝΘΟΙ

Κοιμάσαι δίπλα μου
ολόκληρος κοντά της,
ένα καπέλο κόβεται στα δύο
στο χάσμα του ανθίζουνε χειμωνανθοί,
σηκώνομαι
έξω βρέχει,
σε μια σελίδα γράφω:
σε ερωτεύθηκα σαν κλειδαρότρυπα στο χάος.

*

ΤΟ ΜΑΝΤΑΡΙΝΙ

Στο σώμα του σαρκώδη φρύδια
μέσα κατάλευκες ραβδώσεις,
αιθέριο άρωμα,
χυμός εκρήγνυται στο στόμα
πορτοκαλί δροσιά γλείφει τον ουρανίσκο,
ένας μικρός Νοέμβρης στα χέρια σου.

*

ΟΤΑΝ Η ΛΕΞΗ

Λέξεις παλιές γλιστρούν μέσα στο δάσος,
είναι η φλούδα τους αισθήματα
η μνήμη τους το άρωμα των πεύκων,
εκεί ραγίζει η φωλιά του φόβου
οι μέρες καταπίνουν τα αυγά
τρίζουν ζεστά τα καλοκαίρια,
όλος ο κόσμος μοιάζει με έρημη αμμουδιά
μόνο γιατί μου δόθηκε
η ξέφρενη χαρά της λέξης.