Λία Μεγάλου – Σεφεριάδη, “από τη σαρκοφάγο ενός πεντάχρονου παιδιού”

Αρχείο 24/10/2014

Στη ρευστή οροφή του κόσμου

Ανέβαινε η ψυχή
ανάμεσα σε γνώριμα τοπία σκουριά
ανάμεσα σε καταιωνισμούς αιμάτων
με ψήγματα σιδήρου και χρυσού
με υδρατμούς και πίσσες –

ανέβαινε η ψυχή
ανάμεσα σε άγνωστα τοπία δόξης
άνεμος έπνεε βαθύς ο πόθος
αποκαλύπτοντας
πίσω από πέπλα πένθους
γιορτές του Διονύσου
θριαμβικά νερά
νάματα ιδεώδη
αυτοκρατόρων προσωπεία
στεφάνια με ολόχρυσα φύλλα κισσού
ειδώλια με μέλη κινητά
από τη σαρκοφάγο ενός πεντάχρονου παιδιού –

κι ανέβαινε η ψυχή
– ανάλαφρη σαν πούπουλο –
με το χέρι της Μοίρας
για σκεπή.

Τοπογραφία

Στους ηφαιστιακούς κρατήρες, στα άνυδρα φαράγγια και στα σπήλαια
στους καταρράκτες, στα υψίπεδα και στις σαβάνες·
στων ωκεανών τα χάσματα, στην ερημία των πόλεων, στη δίνη του τυφώνα·
στις πύλες τις λαμπρές και στις κρυφές καταπακτές στου έρωτα,
στα πιο απόκρημνα τοπία της ηδονής
μαζί σου.

Η Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1945. Το 1965 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Το 1966 πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό “Εποχές” του Άγγελου Τερζάκη με το διήγημα “Έντεκα γράμματα κι ένα υστερόγραφο”. Ακολούθησαν δημοσιεύσεις πεζών και ποιημάτων σε περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις. Το 1972 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, μια ποιητική συλλογή με τίτλο “Ο δραπέτης στο δέντρο”. Από τότε μέχρι σήμερα έχει εκδώσει άλλα δεκαέξι βιβλία, τα περισσότερα μυθιστορήματα. Ποιήματα και πεζά της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες ξένες γλώσσες. Επίσης έχει ασχοληθεί και η ίδια με μεταφράσεις βιβλίων, κυρίως κοινωνικοπολιτικών. Το 2001 τιμήθηκε με το βραβείο Ιπεκτσί για το μυθιστόρημά της “Σαν το μετάξι” (Εκδόσεις Καστανιώτη, 1996).