στάχτες

Αρχείο 29.4.2015

κάποτε, σ’ ένα άλλο εδώ

θα ’ρθει η στιγμή που η αγάπη
δεν θα μας χρειάζεται
στους γκρεμούς

ενδημική
θα αποξηραίνεται
νοσταλγικό τραγούδι

θ’ αναβλασταίνει έπειτα
δεν θα ’χει ανάγκη
θα ξυλεύεται παράνομα
θα εκπορνεύεται
κοκκινομάγουλη
με λόγια πρόστυχα

κάποτε όλα χάνονται
η αγάπη δεν μας χρειάζεται πια

όμως εγώ σε θέλω εδώ
να σκουπίζεις τα αίματα
να με παρηγορείς
να μ’ αγαπάς για όσα
εξ αιτίας της θα μου στερήσεις

δήγμα γραφής

έφτασα
πρόλαβα
είδα
τις λέξεις
το δηλητήριο

κανείς δεν ήταν εκεί

άγνοια

θα κατανοήσουμε
θα είναι αργά
θα έχουν λιώσει οι παγετώνες
και τα χωράφια
τα αμπέλια
φίδια θα τρώνε

δεν θα ’χουν αξία τα χρήματα
μόνο τα μάτια για όσους δεν έχουν χάσει
το λευκό των προθέσεων

οι μέρες πάντα
κάτι σφαγιάζουν

το αίμα του
μας μεθά
εν αγνοία μας

όνειρο θερινής ημέρας

θα βγάλω τις πόρτες
θα μπαινοβγαίνει η γάτα
θα κάθεται στο περβάζι
εσύ θα κρεμάς το παλτό σου
θ’ ακούς ειδήσεις και σμυρναίικα

εγώ
στους κάκτους της αυλής

μια θερινή μέρα
που ποτέ δεν θα ζήσουμε

διότι πάντα
το τεθωρακισμένο
έξω από το σπίτι

θα σαρώνει

*

©Τζούλια Φορτούνη

Δήγμα γραφής

Εκδόσεις Μανδραγόρα