Ασημίνα Λαμπράκου, “λέξεις στάζουν από τα νύχια” *

Αρχείο 04/05/2015

Ήσουν γυναίκα
Ήσουν γυναίκα με ίχνη απουσίας
στην άμμο
το πέρασμα στον άνεμο
άνεμος
ήσουν γυναίκα με τα σκοτάδια του ήλιου
στο βλέμμα

Ήσουν άντρας
Ήσουν άντρας με ίχνη ηφαιστείου
στη πέτρα
το μαύρο του θανάτου στο βλέμμα
θάνατος
ήσουν άντρας με τα σκοτάδια του ήλιου
στο νου

ήσουν γυναίκα με το γάλα της θάλασσας στα στήθη
——-ήσουν άντρας με των βουνών το δάκρυ στις άκρες των δαχτύλων

είσαι άντρας και θα εξουσιάζω το θάνατο πάνω σου
——-είσαι γυναίκα και θα γεννώ τη ζωή μέσα σου

είμαι γυναίκα
είμαι απουσία
είμαι μοίρα

είσαι μοίρα – με γύμνωσες
——-είμαι μοίρα – σε γύμνωσα

ανάερα άγγιξες τα δάχτυλα των ποδιών μου
——-ανάερα άγγιξα τα δάχτυλα των ποδιών σου

έμειναν σε θέση σκαρφαλωτή δέντρων
——-έμειναν σε θέση σκαρφαλωτή δέντρων

άνεμο χάδι φύσηξες στα πόδια ως τα γόνατα
——-άνεμο χάδι φύσηξα στα πόδια ως τα γόνατα

θάλασσα φύσηξες στις φλέβες των μηρών μου
——-θάλασσα φύσηξα στις φλέβες των μηρών σου

μπάτης και κύμα σήκωσες τον φαλλό μου
——-μπάτης και κύμα σήκωσα τον φαλλό σου

λίμνη παρέδωσα κοιλιά και στέρνο στ’ άνοιγμα των ματιών σου
——-λίμνη παρέδωσες κοιλιά και στέρνο στ’ άνοιγμα των ματιών μου

τα στήθη σου βύζαξαν το λαιμό μου
——-τα στήθη μου βύζαξαν το λαιμό σου

ρούφηξες το βλέμμα μου
——-ρούφηξα το βλέμμα σου

ήπιες τα μάτια μου
——-ήπια τα μάτια σου

ρώγα με ρώγα ένοιωσα τα δάχτυλά μας να ενώνονται
——-ρώγα με ρώγα ένοιωσες τα δάχτυλά μας να ενώνονται

με ντυνόσουν
——-σε ντυνόμουν
με τα μάτια σου στα μάτια μου
——-με τα μάτια μου στα μάτια σου
την ανάσα σου στη δική μου
——-την ανάσα μου στη δική σου
όπως το φόρεμα που γύρισες ανάποδα να το χωρέσεις
——-όπως το φόρεμα που γύρισα ανάποδα να το χωρέσω
με ντύθηκες
——-σε ντύθηκα
είπες: το “κάποτε θα” με φέρνει πιο κοντά στο θάνατο
——-είπα: το “κάποτε θα” με φέρνει πιο κοντά στο θάνατο
έγινες εγώ
——-έγινα εσύ
με περιλαμβάνεις
——-σε περιλαμβάνω
είσαι γυναίκα
——-είσαι άντρας
είμαι θάνατος
——-είμαι μοίρα
με εξουσιάζεις
——-με γεννάς
στην κόρη μου θα δωριστείς Χάρη
——-στην κόρη μου θα δωριστείς Γοητεία
θα ’χει το γάλα της θάλασσας στα στήθη
——-θα ’χει το δάκρυ των βουνών στα δάχτυλα

είσαι γυναίκα με τα σκοτάδια του ήλιου στο βλέμμα
είσαι άντρας με τα σκοτάδια του ήλιου στο νου
είσαι γυναίκα
είσαι άντρας
είμαι θάνατος
είμαι μοίρα ._

[*] έκφραση από το:
“Ο Μίδας βασιλιάς έχει αυτιά γαϊδάρου ή εκατέρωθεν της ουσίας” του Γιώργου Μανιάτη εκδ. Εστία, 1990