στάχτες

Οι Πρόδρομοι του Ριχάρδου III
Οι σύγχρονες βάσεις για το το θέατρο του μέλλοντος

Η Εκκλησιαστική ιστορία του Άγγλου μοναχού Bede – άγιος Bede, παραμένει το μόνο έργο δια του οποίου γίνεται γνωστός ο αρχικός Αγγλοσαξονικό Μεσαίων. Ο Bede είναι μια μεγάλη μορφή των γραμμάτων στην Αγγλοσαξονική περίοδο, άξια να ερμηνευθεί και να μελετηθεί από μόνης της. Η κατάκτηση της νήσου από τους Νορμανδούς είχε σαν αποτέλεσμα να ομιλούν την Γαλλική ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων. Οι μαρτυρίες λένε ότι οι μορφωμένοι Άγγλοι μιλούσαν την λατινική.

Η αγγλική παραμένει γλώσσα του λαού που όμως αρχίζει να επιβάλλεται κυρίως κατά τον 14ον αιώνα.

Ο 16 αιώνας παρουσιάζει τα ίδια χαρακτηριστικά με την ύπαρξη των τεχνών στην Ευρώπη, απ΄ όπου και προέρχεται ο δικός της πρώτος λογοτεχνικός κόσμος με το υλικό του.

Ο George Gascoigne μια προσωπικότητα με πολλές αποτυχίες με ό,τι καταπιάστηκε στην ζωή του, εκτός της ποίησης.
Sing lullaby, as women do,
Wherewith they bring their babes to rest,
And lullaby can I sing too
As womanly as can the best.
With lullaby they still the child,
And if I be not much beguiled,
Full many wanton babes have I
Which must be stilled with lullaby.

Ο George Gascoigne υπήρξε κτηματίας, πολιτικός, πολεμιστής και ποιητής, άνοιξε τους δρόμους για κάθε λογοτεχνικό είδος, κωμωδία, σάτιρα, τραγωδία. Η περίοδος 1575-1580 καλείται η αρχή της Ελισαβετιανής εποχής και αποτελείται από προσπάθειες που να δικαιολογούν την ονομασία της ως η πρώτη χρυσή περίοδος, της λογοτεχνίας στο μοναχικό αυτό νησί.

Τρεις λογοτέχνες κυριαρχούν την περίοδο αυτή.
John Lyly, John Skelton, Stephen Hawes , Philip Sidney , Edmund Spenser

Το είδος όμως που πραγματικά μεγαλούργησε και αξίζει κανείς να ασχοληθεί και μελετήσει είναι το θέατρο της περιόδου αυτής. Το Θέατρο μια λαϊκή δημιουργία με κληρονομιά τις καλύτερες παραδόσεις της Ευρώπης στις τέχνες και στην λογοτεχνία, με πολλά στοιχεία ιστορικά, κατόρθωσε να παρουσιάζει θεατρικές παραστάσεις στο κύκλο του βασιλιά και των ευγενών αλλά και στο λαό χωρίς να αλλάζει την μορφή της παράστασης.

To 1575 o όμιλος του κόμητος του Leicester, Robert Dudley ο πρώτος, εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και σε διάστημα χρονικά μικρό, άνοιξαν στην Αγγλία επτά θέατρα. Συγγραφείς όπως o Philip Massinger , ο Christopher Marlowe, ο Robert Green, σε διαφορετικό βαθμό και διαφορετικό τρόπο άνοιξαν τον δρόμο για την ιδιοφυΐα του Σαίξπηρ.

Έκτος του Σαίξπηρ και άλλοι θεατρικοί συγγραφείς όπως Ben Jonson, William Powley, Thomas Dekker, John Ford, Thomas Haywood, έγραψαν την ίδια εποχή με τον Σαίξπηρ.

Σε όλο αυτό το κλίμα η φιλοσοφία που αναπτύσσεται στήριξε και βοήθησε την ανάπτυξη της λογοτεχνίας και της τέχνης πριν γνωρίσει δύσκολες στιγμές στο 17 αιώνα.

Την εισαγωγή μέρος πρώτο, κλείνω, με ένα κομμάτι του Henry Purcell:

Πρώτο άκουσμα: Dido & Aeneas – Overture. Voices of Music and the San Francisco Girls Chorus 4K

Η μουσική ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΊΖΕΙ ΌΛΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΉ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΊΑ ΘΑ ΜΙΛΉΣΟΥΜΕ στις συναντήσεις μας.

Συνεχίζεται.

*

©Μαρία Πανούτσου

Διαβάστε ὀλα κείμενα της Μαρίας Πανούτσου →

❀