στάχτες

I

ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Δε βαρέθηκες,  Παπαφλέσσα,  να   παίζης  θέατρο;
[…]– Πηγαίνω να  πολεμήσω τον Μπραήμη! […]
– Πότε  πολέμησες,  για να πολεμήσεις τώρα;  […]
– Μην κουβεντιάζεις για σφάλματα. Δεν είναι ώρα.
[…]  λέω  να πάω  στου Πεδεμένου  ή στο Μανιάκι.
Μ.  ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ,  ΑΙΜΑ ΧΑΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟ

Κύριε Υπουργέ των Εσωτερικών,
εύπλαστος λέξη στην Ελλάδα η εξουσία·
ταιριάζει στην ουσία, στη φαντασία,
στην απραξία και στην ακολασία.

Αρχιμανδρίτα ή έστω Παπαφλέσσα,
δίγαμος λέξη στο Μοριά η εξουσία·
σύζυγος με την παλιγγενεσία,
σύζυγος και με την ασυδοσία.

Φλέσσα απ’ την Πολυανή της Μεσσηνίας,
άγνωστος λέξη στο Μανιάκι η εξουσία·
για αυτό της δίνουν λάθος σημασία
και την ταυτίζουν πια με τη θυσία.

 

II

ΣΟΛΩΜΟΥ ΚΑΙ ΓΥΖΗ: Η ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΨΑΡΩΝ

[…] με ρώτησες πως εγώ εφαντάσθην
την «Δόξαν» του Σολωμού

Θα έκαμνα […] με πολλή ευχαρίστησιν την Αποθέωσιν*
της Ελλάδος, αλλά μόνος μου δεν ημπορώ να την αποθεώσω
αφού οι περισσότεροι την ξεθεώνουν
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΥΖΗΣ

Δεν ήθελες τις λέξεις.
Άλλωστε ήταν δικές του.

Δεν ζωγραφίζονται αυτές,
αλλά το πνεύμα αυτών,
έτσι δεν έλεγες;
Κι έτσι, μετά τον Ζακύνθιο,
εσύ, ένας Τηνιακός,
την ξανακατέβασες εκεί,

εις τα όχθας των Ψαρών,
στην ολόμαυρη ράχη,

μονάχη κι αναπτερωμένη,
κι επί του αίματος του γένους
ορθή. Στεφανωμένη.
Όλο χαρακιές και φωτοσκιάσεις.
Του καιρού σου
τιμητέα κι ατίμητη σύλληψη.

______________
*Μαρία Κατσανάκη, Η ΔΟΞΑ του Νικολάου Γύζη

✳︎

I

Λ – Α

Βερο – λίνο,
Λευκω – σία.

Κάποτε δύο.
Τώρα πια μία.

Μία στα δύο
χωρισμένη.

II

Ι – Σ – Μ

Σε τρεις ναούς
μοιρασμένη

και

σε τρεις θεούς
υπεσχημένη,

Ιερουσαλήμ.

*

©Νίκος Ι. Τζώρτζης

φωτο: Στράτος Φουντούλης

❀