Είδος ενδημικό που απαντάται μία φορά κατ΄έτος εις μορφή ελεύθερη. Κανείς δεν γνωρίζει με τι τρέφεται και τι γαληνεύει την αγριάδα του. Στον κήπο της πολιτείας μας έχουν φέρει ένα τέτοιο άγριο ζώο. Συρρέουν τα πλήθη τις Κυριακές για να το θαυμάσουν, καθώς βρυχάται και σταλάζει το δηλητήριο του. Τα βράδια το σκεπάζουν με το περκάλι, να μην βλέπει.

Ο διευθυντής φάνηκε λίγα λεπτά μετά τα τελευταία γεγονότα. Τον ακολουθούσε μια κουστωδία από συμβούλους, γραμματείς και υπαλλήλους της ιδιωτικής ασφάλειας του κήπου. Οι δημοσιογράφοι που είχαν συγκεντρωθεί στην πύλη πάλεψαν για να πάρουν μια δήλωσή του, όμως οι άνθρωποι της ασφάλειας απομάκρυναν τα συνεργεία. Τα απώθησαν ως το μικρό αλσύλλιο λίγο μέτρα από την πύλη. Όταν έρθει η ώρα θα δοθούν οι απαιτούμενες διευκρινίσεις κάποιος είπε και ο θίασος προχώρησε μαζί με τον διευθυντή που ίσιωνε τα ρούχα του, βυθισμένος στις σκέψεις του.

Πείτε μου ακριβώς τα γεγονότα. Ο κύριος διευθυντής σώπασε και άρχισε να σημειώνει τα πιο σημαντικά, ας πούμε την ώρα του συμβάντος και την πιθανότερη διαδρομή του κτήνους. Έπειτα ζήτησε λεπτομερή ενημέρωση για τα κρυφά περάσματα που επιτρέπουν στους δραπέτες να κατευθυνθούν προς την πόλη. Οι συντηρητές ξεχύθηκαν και με ασυρμάτους χωρίστηκαν για εκείνα τα περάσματα. Καθένας κουβαλούσε και ένα περίστροφο, καθώς αν βρεθούν ενώπιον του ζώου, κανείς δεν εγγυάται την ασφάλειά τους. Κανείς επίσης δεν δίστασε, καθώς ο κήπος και η ζωή εκεί μέσα αποτελούν πράγμα ιερά και για όλους μια πολύ σπουδαία υπόθεση που δεν χωρά λάθη και παρατυπίες.

Ο διευθυντής σημείωνε όσα του διηγείτο συντηρητής της βραδινής βάρδιας. Τον λένε σιτιστή μα εκτελεί ένα σωρό χρέη. Το πιο παράξενο είναι πως πρέπει να τραγουδά στα πουλιά την ώρα του φαγητού, αλλιώς εκείνα τραβιούνται μακριά, ψηλά στην στέγη. Πήγα κατά τις τρεις. Έπρεπε να επιθεωρήσω τις ποτίστρες. Η πτέρυγα των άγριων θηρίων βρίσκεται όπως ξέρετε στην άκρη του κήπου. Έφθασα και έριξα λίγο φως στο κλουβί. Αντί για το άγριο ζώο, βρήκα εκεί μέσα έναν ηλικιωμένο. Μου συστήθηκε ως ποιητής. Τον ρώτησα τι δουλειά είχε εκεί μέσα και πού βρισκόταν τ΄άγριο θηρίο. Έπειτα άνοιξα την μεταλλική πόρτα και του συνέστησα να απομακρυνθεί καθώς η συνύπαρξη με ένα τόσο φοβερό τέρας συνιστά πάντα μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Δεν έδειξε να τρομάζει και χάθηκε δίχως να πει τίποτε άλλο. Έπειτα σήμανα συναγερμό και όλες οι δυνάμεις ξεχύθηκαν να βρουν το θηρίο. Ξέρετε ο κίνδυνος είναι να ανταμώσει με κάποιον αναποφάσιστο. Αυτούς μπορεί αν το θέλει να τους κατασπαράξει, φανταστείτε, είναι τόσοι πολλοί που κανείς δεν ξέρει πού και πότε θα επιτεθεί το ζώο. Το λέει καθαρά στην επιγραφή έξω από το κλουβί. «Η κάλπη ανήκει στα σπανιότερα είδη. Παραμένει βουβή, δεν βγάζει κανέναν ήχο μα όταν το θελήσει τινάζει την ράχη της και αλλάζει την ιστορία για πάντα. Την φέραν από κάποιο εξωτικό νησί που σήμερα δεν υπάρχει πια. Διαθέτει τετράγωνη μορφή, δίχως τρίχωμα, μπορεί κανείς να δει μες στα σπλάχνα της την θέλησή μας σπαραγμένη. Τρέφεται με δισταγμούς και λάθη και δεν συγχωρεί. Κάποτε είχε μιλήσει για τα παράξενα πλάσματα ενός ζωολογικού κήπου ένας χαμένος για πάντα ποιητής. Ίσως εκείνος ο τύπος να ΄ταν αυτός που ξεγέλασε τον χρόνο ή απλά πέρασε στην αθανασία που κυλά σαν τζαζ μουσική παντού γύρω μας, πλάι μας, μέσα μας. Αν προσπαθήσει κανείς να πλησιάσει, η κάλπη θα τον σκοτώσει μεμιάς. Είναι πολύ επικίνδυνη κατάσταση κύριε, είπε ο σιτιστής και ο διευθυντής έγνεψε συγκαταβατικά. Έπειτα στήριξε την απελπισία στα δυο του χέρια και είπε, θα υπογράψω την παραίτησή μου. Οι άλλοι κοιτάχτηκαν, όταν ακούστηκε ένα επείγον σήμα από τον ασύρματος.

Λαμβάνετε; Θηρίο εντοπίστηκε. Φέρει τραύματα στο περίβλημα μα το εσωτερικό του είναι άθικτο. Κάθε τόσο ακούγεται που βρυχάται. Φαίνεται πως πονά και πως είναι τραυματισμένο. Απαιτούνται ενισχύσεις, άμεσα παρακαλώ, λαμβάνετε;

Και η αλήθεια είναι πως όλοι λαμβάναμε το σήμα μα τώρα ο νους μας είχε παρασυρθεί από τις γλύκες και τα παιχνίδια με το άγριο θηρίο που παίζει και πηδά ανάμεσα στα πόδια μας. Και φεύγανε τα χρόνια και μαραίνονταν οι κήποι και η κάλπη πάντα εκεί, να παίζει και να τρέχει γύρω, το πιο σπάνιο είδος της ελληνικής δημοκρατίας, είδος ενδημικό, που βγάζει άναρθρες κραυγές μα η συνήθεια το θέλει βουβό, σαν κάτι χορωδίες πεθαμένων που ανοίγουν τα στόματα στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες μα τίποτε δεν ακούγεται. Τίποτε.

Ο κύριος διευθυντής ανακάλεσε την παραίτησή του. Έφυγε κεφάτος και είπε μάλιστα δυο λόγια στους δημοσιογράφους. Τους έδωσε και ένα δωρεάν πάσο και τους προέτρεψε να πάνε να δουν τι σόι πλάσμα είναι αυτή η κάλπη που αλυχτάει από γειτονιά σε γειτονιά, τα πρωινά της Κυριακής, σαν πελώριο σκυλί βγαλμένο από τα σπλάχνα της πολιτείας. Θυμήθηκε και το όνομα του ποιητή. Γκιγιέν, μα δεν το ΄πε πουθενά. Οι ποιητές δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα και αρπάζουν όλη την δόξα σκέφτηκε και με το σπορ αυτοκίνητό του κατηφόρισε για την πόλη.

Και για να μην ξανασυμβεί ποτέ κάτι παρόμοιο, διαταγή έδωσε ο διευθυντής να βρουν και να σκοτώσουν εκείνον τον ποιητή. Και να τυλίγουν τώρα και πάντα με ένα κατάμαυρο περκάλι την άμοιρη την κάλπη. Έτσι θα αποκοιμιέται τον περισσότερο καιρό και κίνδυνος άλλος δεν θα φανεί.

*«η κάλπη της Κυριακής», λατ.